نقد لوکاس و منحنی فیلیپس مورد مطالعه ایران (1340-1386)

      طرح نقد لوکاس مبنی بر این که تصمیمات بهینه ی واحد های اقتصادی به طور سیستماتیک با تغییر در روند تصمیم گیری سیاست گذاران تغییر می کند، موجب شد تا توان مدل های کلان اقتصادی از جمله منحنی فیلیپس در پیش بینی آثار سیاست های اقتصادی مورد سؤال قرار گیرد. بر این اساس اهمیت این مدل ها و استفاده از آن‌ها برای پیش بینی، به آزمون نقد لوکاس و به عبارت دیگر به آزمون ثبات شاخص ها در مدل های مورد نظر بستگی یافته است. این مطالعه با توجه به اهمیت منحنی فیلیپس در تدوین سیاست های پولی و مالی، به آزمون ثبات پارامترها در این مدل پرداخته است. برای این منظور از روش بای و پرون و  داده های سالیانه طی دوره‌ی  1340-1386 در اقتصاد ایران استفاده شده است. نتایج حاصل از این بررسی نشان می دهد که همگام با تغییر در انتظارات واحدهای اقتصادی، منحنی فیلیپس با شیب متفاوت در حال انتقال بوده و شاخص های این منحنی از ثبات لازم برخوردار نیستند. در نتیجه سیاست‌گذاران اقتصادی در ایران نمی توانند با اتّکا به وجود یک رابطه‌ی‌ معنی دار بین متغیّر های اقتصادی در مدل مربوط به منحنی فیلیپس در گذشته، آن را به آینده تسری دهند و بر اساس آن آثار سیاست های اقتصادی مورد نظر خود را پیش بینی کنند.